De bushalte

In gedachten

Ik sta dan samen met Amber op de bus te wachten. Ik, omdat ik naar mijn werk ga en Amber, omdat zij op haar man wacht die van zijn nachtdienst terugkomt. Amber is al jaren mijn buurvrouw en inmiddels een vriendin. Ik kende haar enkel van ‘Hallo’. In het begin spraken we dus nog niet zoveel met elkaar bij de halte. We stonden allebei in gedachten te wachten op de bus. Ik at ondertussen mijn boterhammen op en dronk mijn thee.

Na een paar dagen raakten we aan de praat en nu hebben we hele gesprekken. Over haar kinderen, kleinkinderen, over wat voor werk haar man doet en wat voor werk ik doe. Dit gaat dan gepaard met een lach en een traan. We eten samen van mijn boterhammen en drinken samen van mijn thee. En steevast elke ochtend om 06:25 uur zegt Amber met een glimlach op haar gezicht en twinkelende ogen: “Kijk, daar komt de bus met mijn man.” We groeten elkaar en dan gaan ze samen naar huis. En mijn bus? Mijn bus komt elke dag later, heel veel later.

De werkelijkheid

Helaas is de bushalte geen bushalte, maar een hangplek voor jongeren met daarop een ouderwetse abri. En elke ochtend tussen 06:00 uur en 06:30 uur is het de ‘bushalte’ van Amber en mij. Elke dag hoor ik dezelfde verhalen van Amber, maar dat vind ik niet erg. Amber is een lieve vrouw van zeker 80, woont  zelfstandig en is beginnend dementerend. Haar man is jaren geleden overleden, maar elke ochtend tussen 6:00 uur en 06:30 uur bij die bushalte is haar man weer even bij haar.

Ik maak dit niet altijd buiten mee. Ook veilig bínnen de muren van het woonzorgcentrum waar ik werk. Ik luister even écht naar wat hen raakt of beroerd. U kunt hen ook tegenkomen. Gewoon op straat of in een winkelcentrum, ergens of nergens. Neem dan even de tijd. Onze overheid negeert de kracht van serieuze aandacht en laat deze mensen letterlijk in de kou staan. Zit het geld dan werkelijk in een half uur? Wat voor moeite kost het om even met hen te wachten? Niet op de bus die niet komt, maar op een persoonlijk geluksmoment dat enkel zij beleven. Kijk en ‘voel’ eens verder, geniet mee van dat moment.

Johan Jong